มีอยู่วันหนึ่ง อยู่ๆก็คิดขึ้นมาว่า จะดีแค่ไหนนะถ้าการเดินทางไปไหนมาไหนเราไม่ต้องรีบร้อนแข่งกับเวลา
ไม่ใช่การเดินลอยชายชมนกชมไม้แบบนั้น แต่เป็นการนั่งยานพาหนะที่ลอยอยู่เหนือพื้น แล้วพลขับก็คอยใช้ไม้ถ่อแพลอยคันนั้นไปอย่างช้าๆ
แพไม้ลำหนึ่ง มีการติดตั้งที่นั่งอยู่เต็มลำ เกือบ ๒๐ ที่ได้ เสาทั้งสี่ข้างผูกกับลูกโป่งที่สามารถยกให้แพลอยอยู่ได้ในระดับหนึ่ีง ลูกโ่ป่งที่ไม่มีวันแตก และแก๊สไม่มีวันหมด
เพราะยานพาหนะต่างๆลอยอยู่เหนือพื้นดิน จึงไม่ต้องทำพื้นถนนแข็งๆให้สามารถรองน้ำหนักของสิ่งเหล่านั้น ยกตัวอย่างเช่นรถยนต์ รถจักรยานยน เกวียนประมาณนี้
เมื่อเป็นอย่างนั้น พื้นถนนทั้งหมดในเมือง จึงสามารถปลูกหญ้า ทำเป็นสนามหญ้าให้กว้างใหญ่สุดสายตา
แพลูกโป่งลำน้อยลอยอ้อยอิ่งอยู่บนพื้นทะเลทุ่งหญ้าสีเขียวเข้ม...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น